SOUNDS OF POLAND

Karol Szymanowski, polski pianista i kompozytor. Przedstawiciel tzw. ‘Młodej Polski’, uważany za jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów. Rozpoczął edukację muzyczną w 1889 roku pod kierunkiem ojca i kontynuował ją najpierw Elizawetgradzie a później w Warszawie. Jego głównym instrumentem był fortepian, lecz nie był nigdy uznawany za wirtuoza. Po ukończeniu studiów muzycznych w 1905 roku udał się w podróż do Włoch wraz z poetą Stanisławem Ignacym Witkiewiczem, a następnie założył Spółkę Nakładową Młodych Kompozytorów Polskich, zwaną później ‘Młodą Polską’. Współzałożycielami Spółki byli Grzegorz Fitelberg, Ludomir Różycki i Apolinary Szeluto, mecenasem zaś Władysław Lubomirski.

W roku 1906 zainaugurowano koncerty Spółki w Warszawie oraz w Berlinie. W kolejnych latach Szymanowski wielokrotnie odwiedzał Berlin i Lipsk a w 1908 roku odbył podróż do Włoch. W roku 1912 osiedlił się w Wiedniu, gdzie nawiązał współpracę z wydawnictwem Universal Edition, które do dziś drukuje część z jego kompozycji. W latach 1914-1922 Szymanowski podróżował do Włoch, Francji, Anglii, Rosji, Afryki Północnej i Stanów Zjednoczonych. W roku 1922 po raz pierwszy po I Wojnie Światowej odwiedził Zakopane, gdzie podczas wielu wizyt poszerzał wiedzę o polskim folklorze. W latach 1927-1932 Karol Szymanowski działał na stanowisku dyrektora Konserwatorium Warszawskiego oraz rektora Akademii Muzycznej. Od 1930 roku zamieszkiwał zakopiańską willę ‘Atma’, w której do dziś funkcjonuje muzeum poświęcone jego twórczości.

W latach 1933-1936 koncertował w krajach Europy. Liczne podróże mocno odbiły się na zdrowiu kompozytora, który finalnie zachorował na gruźlicę. Kilkakrotnie odwiedzał sanatoria we Francji oraz Szwajcarii. Zmarł w roku 1937 w Lozannie.

Twórczość Karola Szymanowskiego wywodzi się z tradycji późno romantycznej, ale słychać w niej wiele wpływów impresjonistycznych. Wizyty w Afryce Północnej wprowadziły do jego twórczości wpływy orientu (np. Pieśni Muezina Szalonego). Częste pobyty w Zakopanem pozwoliły mu poznać i zaimplementować do swoich dzieł tradycje polskiego folkloru (np. Pieśni Kurpiowskie, balet Harnasie). O ile we wczesnym okresie jego twórczości znajdziemy więcej utworów instrumentalnych (np. Preludia na Fortepian), o tyle późny jej okres zdominowany jest przez muzykę orkiestrową i wokalno-instrumentalną, w tym opery.